een geweldig cadeau naar bestelformulier

Zeehonden langs de kust

Het is eb. De zandbank bestaat uit verschillende eilandjes. Als ik terugkom van een wandeling zie ik dat manlief zich een eiland heeft toegeëigend door er, in een stoel, breeduit van de zon te genieten. Als hij mij ontdekt zwaait hij met armen en benen tegelijk. Ja ja, meneer heeft vakantie. 

Op de vlonder voor ons strandhuis zit een kluitje pubers, waaronder die van ons. Ze hoppen van het ene huisje naar het andere en eten de kastjes leeg. Ze vermaken zich met een spel of ze vergaderen: gaan we eerst zwemmen of gaan we naar de berenkuil. 

Ineens ontdekt één van de kinderen een zeehond langs de kust. Vlak achter Nico’s eiland. Het is een flink beest, zie ik door de verrekijker, maar waarom blijft hij zolang boven water? Mijn vraag doet me met verrekijker en al dichter bij de branding belanden. Is het wel een zeehond? Nico vraagt zich ondertussen af waarom ik hem beloer maar heeft uiteindelijk door dat het niet om hem maar om iets anders gaat. Wel degelijk om een zeehond dus. Het rare is alleen, dat hij met zijn snuit in de lucht boven water blijft. Dat zijn wij niet gewend van zeehonden, die duiken met regelmaat onder en komen dan zo’n twintig, dertig meter verderop weer boven. 

Meerdere bewoners hebben de zeehond ontdekt en zelfs de reddingsbrigade is gewaarschuwd. Misschien zit het beest vast of is hij ziek. 

Ga met een kluitje bij elkaar in de branding naar de zee staan turen en binnen de kortste tijd komen er tal van nieuwsgierige badgasten bij. Vooral kinderen vinden dit dus heel spannend. We ontdekken dat de zeehond toch wel heel langzaam verder dobbert. Dan zit hij dus niet vast aan iets op de bodem, maar wat houdt de zeehond dan boven water?  Is hij ziek of houdt hij ons voor de gek? 

Als de reddingsbrigade per boot arriveert, is de zeehond toch ondergedoken. Met de komst van de zeehelden komt er plotseling ook een zeedamp opzetten. Wonderlijk hoe snel het ineens mistig kan zijn. We zien de wolken zo over de zandbank heen waaien naar het strand. Het heeft iets mysterieus. De reddingsbrigade vertrekt meteen weer want de zeehond laat zich niet meer zien. Ook de badbasten gaan weer terug naar hun kuilen en badlakens. De damp blijft nog even hangen maar maakt het vertoeven aan zee niet onaangenaam. Je kunt er even lekker bij in slaap vallen zonder je druk te maken of je niet levend ligt te verbranden. 

In de avond zien we weer een zeehond. Deze heeft een bijzondere eetlust. Hij bivakkeert een poos tussen twee dobberende boeien die verraden, zelfs voor een zeehond, dat er een net tussen hangt. We zien hem een flinke vis naar binnen verorberen. Diner aan zee.